به گزارش وبسایت نود، برای رسیدن به این نتیجه که منچستریونایتد تحت نظر مورینیو در حال حرکت رو به عقب و پسرفت است، نیاز به مشاهده دربی منچستر نبود. دریافت سه گل از برایتون در همان هفته دوم مسابقات خیلی واضح تر این مفهوم را به ما منتقل می کرد تا خوردن سه گل از مدافع عنوان قهرمانی لیگ برتر و صدرنشین یکه تاز این فصل.

شروع های ضعیف مقابل بورنموث و نیوکاسل خیلی واضح تر بیان کننده حقیقت یونایتد بودند تا آن 15 دقیقه در خانه تیم گواردیولا. به بیان دیگر، برای رسیدن به این حقیقت که اکنون شکافی عمیق میان نیمه قرمز و آبی شهر منچستر وجود دارد، نیاز به تماشای دربی منچستر و مشاهده نتیجه این بازی نبود. اما اگر می خواهیم به دنبال این باشیم که چرا اکنون یونایتدی که همیشه یک پای قهرمانی بود و رقیب آبی در حیات خلوت لیگ جزیره حضور داشت، مسابقه روز یکشنبه نکات آموزنده ای به همراه داشت.

پل پوگبا به دلیل مصدومیت در آخرین لحظات از ترکیب تیم خط خورد، اما غیبت او هم باعث نشد تا مورینیو متقاعد شود تا از فرد، خرید جدید و 52 میلیون پوندی خود استفاده کند. ستاره برزیلی در طول 90 دقیقه روی نیمکت ماند و حتی فرصت خودنمایی برای دقایقی را هم پیدا نکرد. برای درک بهتر این نکته؛ توجه داشته باشید که یونایتد تنها برای همین خریدش، هزینه ای را صرف کرده که یوونتوس برای شکل دهی خط هافبکش در طی سه سال گذشته صرف کرده است. اما با تمام این تفاسیر، مورینیو ترجیحش این بود که فلینی تازه از مصدومیت رها یافته و نه چندان آماده را 90 دقیقه درون زمین استفاده کند و خرید جدید و گرانقیمتش را 90 دقیقه روی نیمکت قرار دهد.

حال آن که در آن سمت، در ترکیب اصلی سیتی هفت بازیکن این تیم بازیکنانی بودند که توسط گواردیولا خریداری شده بودند. در مقابل در ترکیب یونایتد فقط دو بازیکن بودند که مورینیو آن ها را خریداری کرده بود و باقی توسط دیگر مربیان جذب شده بودند یا از آکادمی به تیم اصلی راه یافته بودند. در شرایطی که خریدهای پپ گواردیولا در خط دفاع: واکر، مندی، لاپورت و استونز در حال شکل دادن یک ترکیب مطمئن و هماهنگ در خط دفاع هستند، در آن سمت مورینیو که تاکید زیادی در تابستان بر روی خرید مدافع میانی داشت. اریک بایی خرید خود را سکونشین کرده و در طول هجده ماه گذشته فقط و فقط دو بار از دو مدافع خریداری شده اش، لیندلوف و بایی در کنار هم استفاده کرده است!

بد نیست به دیگر خریدهای مورینیو هم نگاهی بیندازیم. سانچز در بازی با سیتی برای دقایقی فرصت بازی پیدا کرد ولی یک بار دیگر نمایشی ضعیف ارائه کرد و عدم اعتماد به نفس در ساق های او مشهود بود. مخیتاریان دیگر خرید مورینیو بازیکنی بود که در ازای سانچز، یونایتد را ترک کرد. زلاتان هم که فصل قبل یونایتد را ترک کرد. لوکاکو هم که در دربی بعد از رهایی از مصدومیت فرصت بازی پیدا کرد، به جز گرفتن پنالتی هیچ اثر خاصی در زمین نداشت. البته که فراموش نکنیم پیش از مصدومیت، او نیمکت نشین هم شده بود، چرا؟ چون آخرین گل او هشت مسابقه قبل زده شده است!

در آن سمت، در مورد اکثر این بازیکنان: ادرسون، لاپورت، استونز، واکر، مندی، سیلوا و محرز، این حس وجود داشت ارزش تمام مبلغی را که برای خریدشان پرداخت شده بود، داشتند. هفت بازیکنی که در دوران گواردیولا خریداری شدند و همگی در ترکیب اصلی تیم در دربی ایفای نقش کردند.

مورینیو مرتباً در مورد پول و صرف هزینه صحبت می کند، او با کنایه از خرج های سیتی حرف می زند ولی هرگز به این نکته توجه نمی کند که خودش نیز کم و بیش در طی سه تابستان اخیر نسبت به سیتی خرج کرده ولی حتی خودش نتوانسته از خریدهای خودش، بهترین بهره را بگیرد. او مرتباً از سیاست و تیم نقل و انتقالاتی سیتی تمجید کرده ولی این حقیقت را نادیده می گیرد که خود در استفاده از داشته هایش که با نظر خودش جذب شده اند، موفق عمل نکرده است.

مورینیو معتقد است گواردیولا ترکیبی بهتر را در سیتی به ارث برده است، شاید هم تاحدودی حرفش درست باشد، چرا که سیتی سیلوا، دی بروین، آگوئرو و استرلینگ را پیش از حضور گواردیولا در ترکیب داشت. ولی در همان فصل پیش از حضور گواردیولا، سیتی با این بازیکنان تنها به لطف تفاضل گل نسبت به یونایتد در رده چهارم قرار گرفت!

واضح است که مشکل فقط پول نیست! اینجاست که اهمیت مربیگری، شفافیت ایده، هنر ساختن تیم، عزم راسخ و مهارت مدیریت فردی به میان می آید.

1878